«Ήταν Μάιος του 1998 Σάββατο ημέρα εξετάσεων νέων Διαιτητών ποδοσφαίρου της σχολής που μόλις είχε τελειώσει. Άκουσα το τηλέφωνο αλλά έκανα πως κοιμάμαι. Μίλησες με την μητέρα και επιτακτικά ζήτησες να με «ξυπνήσει» για να έρθω να δώσω εξετάσεις. Ντρεπόμουν τότε. «Άστο επάνω μου Κώστα την άκουσα να λέει στο τηλ.». Τότε κατάλαβα πως δεν μπορούσα να αρνηθώ και στους δυο την συμμετοχή μου στις εξετάσεις τότε. Εκείνη την ημέρα, χάρη στους δυο σας, ονομάστηκα Διαιτητής ποδοσφαίρου όπου λίγα χρόνια αργότερα έφτασα στο υψηλότερο επίπεδο που μπορεί να φτάσει ένας Διαιτητής. Ίσως τίποτα να μη γινόταν αν εκείνη την ημέρα δεν είχε χτυπήσει το τηλέφωνο. Πραγματικά είμαι Συντετριμμένος. Εύχομαι ολόψυχα καλή δύναμη και συλλυπητήρια στης οικογένεια και στους οικείους σου. Ο Θεός να ανοίξει την αγκαλιά του και να σε ξεκουράσει. Να ΤΗΣ δώσεις τα χαιρετίσματα ΜΟΥ!!!»